Het avontuur loop ten einde

Kenia in shock
Donderdag werd Kenia opgeschrikt door een aanval van Al Shabab op de univerisiteit van Garissa, in het noord-oosten, vlak bij Somalië. Vier terroristen selecteerden de studenten, wie geen moslim was werd vermoord, met 147 doden tot gevolg. Het heeft alles te maken met de burgeroorlog in Somalie; Afrikaanse troepen steunen daar de regering (of wat daarvan over is) en Kenia heeft daarover de leiding.
Nu blijkt dat er al een week waarschuwingen waren voor de terreuraanval, met name aan universiteiten. Daar heeft de overheid veel te weinig mee gedaan. Bovendien heeft het negen uur geduurd voordat de elitetroepen uit Nairobi op de campus waren. Waarom eerst een vliegtuig met politici naar Garissa moest vliegen en daarna pas de militairen is een van de vele raadsels.
Goede Week
De manier waarop de katholieken in Kenia de Goede Week vieren is heel anders dan we in Nederland gewend zijn . Op Witte Donderdag is er een min of meer gewone kerkdienst; op Goede Vrijdag is er een levende kruisweg. Om 11 uur vertrokken we wandelend naar de startplaats, waar om 12 uur meer dan duizend mensen aanwezig waren. Daar werd onder luid gejoel van de “Romeinen” Jesus ten tonele gevoerd, hij werd zoals dat in de Bijbel staat bespot en geslagen (met dunne takken met bladeren) en het kruis werd op zijn schouders gelegd. Daarna trok de stoet dwars door de stad waarbij op diverse plaatsen een statie was ingericht (een nummer geschilderd op de weg), waar telkens het passende bijbeltafereel werd opgevoerd. Tijdens de wandeling werd veel gezongen. Het verkeer kwam door die mensenmassa tot stilstand, ook zonder politie was dat geen probleem. Op het kerkterrein werd de kruisiging voltrokken, de kleren verloot en tenslotte het lichaam van de overleden Jesus naar het graf gedragen.
Omstreeks half drie gingen wij naar de pastorie, waar frisdrank en een broodje werden aangeboden. Om drie uur begon de dienst in de kerk, met veel zang maar wat minder uitbundig dan gebruikelijk; die duurde tot ongeveer vijf uur.
Op Paaszaterdag was de nachtmis al om half zes, naar het schijnt omdat men Mumias ‘s nachts te onveilig vindt voor de kerkgangers. Deze dienst, met het wijden van het water en het vuur en de doop van een kind, leek veel op de Europese Paaswake. Zondagmorgen ging ik nietsvermoedend naar de Paasmis voor de leerlingen van St. Peters; het bleek een H. Mis in de openlucht te zijn met zo’n vierduizend mensen waaronder veel scholieren; die hadden allemaal hun stoel van school naar de kerk gedragen. Het was een zeer levendige dienst, opgeluisterd door onze schoolband, een uitstekend kerkkoor en dansgroepen van de diverse scholen.
De rest van de dag werd gevuld met een gezellige lunch op de pastorie met ruim twintig priesters en zusters en een uitstekend diner in het klooster met hetzelfde gezelschap aangevuld met nog enkele zusters.


Afscheid van St Peters.
Maandag tijdens de parade werd ik verrast door het verzoek om met een toespraakje afscheid te nemen van de leerlingen. Gelukkig was ik er aan gewend om te beginnen met het groeten van de directeur en de andere aanwezigen. Het applaus van de leerlingen na zo’n kort woordje en goede wensen maakte veel indruk. Wat later vertelde de adjunctdirecteur dat er die avond een etentje zou zijn voor een groepje leraren die zg. goed gekleed zijn (de directeur had me al ten overstaan van alle leerlingen zo’n etentje beloofd) maar om een uur of zes bleek het te worden uitgesteld. Afgesteld dus. De rest van de week bestond uit surveilleren bij examens en het nakijken ervan. Op vrijdag heb ik afscheid genomen van 2B, o.a. met het uitwisselen van veel goede wensen. In veel hartelijke gesprekken heb ik die week ook afscheid genomen van veel collega’s.
Op vrijdagmiddag kreeg ik een smsje dat alle leraren op zaterdag om 7:00 uur op school verwacht werden voor een workshop in Busia. Op zaterdag waren we dus met zijn drieën om 7 uur aanwezig (een ouder uit het bestuur en twee leraren); de bus vertrok om kwart over acht. De workshop bestond uit voordrachten door bestuursleden en twee professoren. De laatsten hadden in mijn ogen heel goede verhalen te vertellen. Een van hen vergeleek de prestaties van St Peters met een school in Rift Valley en stelde vast dat we nog veel in te halen hebben. We mogen dan de beste school van de provincie zijn, maar toch. Hij kon niet nalaten om de vraag te stellen of Luhya minder goed presteren dan Kalenjin (de overheersende stam in de Rift-Valley). Tenslotte kwam hij met aanwijzingen voor de diverse groepen in de school. Voor mij was de klap op de vuurpijl zijn opdracht voor de adjuncten. De taak “deputy of discipline” zou moeten worden afgeschaft en we zouden moeten ophouden met koeioneren en slaan van leerlingen. Na een prima lunch waren we nog net op tijd in Mumias voor de Paaswake.

Het slot
Vandaag is het koffers pakken. Daarna verlaat ik Mumias om de komende dagen een project bij Bungoma (een basisschool gesponsord door een Nederlandse organisatie) en de bouw van waterputtten in Emalindi (o.a. gesponsord door het Newmancollege in Breda) te bekijken. Als het lukt ga ik ook echt het Kakamega Forest bezoeken.

Foto’s:
Afscheid van 2B
Jesus en de Romeinen
De Kruisiging
Straatbeeld