De start in Kenia
Door: Laurens Quinten
Blijf op de hoogte en volg Laurens
07 Januari 2015 | Kenia, Mumias
Mijn reis naar Kenia, voor een verblijf van 3,5 maanden, begon slecht: mijn vlucht naar Zurich was gecanceld. De overboeking was pefect, nu rechtstreeks met KLM naar Nairobi waar de taxichauffeur van het hotel klaar stond. De overnachting was in een appartement met vijf kamers! Daarna door naar Kisumu en Mumias. De eerste verrassing was dat ik in dezelfde ruimte verblijf als waar we in juli 2013 waren, op St Judes Technical College. Die ruimte voldoet prima en allerlei contacten lopen eenvoudiger.
De samenstelling van de zustersgroep is flink gewijzigd: van de vijf van toen zijn alleen Zr Veronica (de schooldirectrice) en Zr Mary nog over. Rond Nieuwjaar was het een duiventil en het is nu nog niet duidelijk wie er definitief zullen zijn.
De dagen na mijn aankomst werden gevuld met diverse bezoeken, bijna steeds was er iets te vieren: een zilveren jubileum van een kloosterzuster, de hedenking van een overleden vader en de nieuwjaarsviering van het bisdom. De meeste contacten verliepen via de tijdelijk aanwezige Zr Francesca, die nu weer werkt met vluchtelingen in Nairobi. Zaterdag zouden we een oom van haar bezoeken. Toen we daar aankwamen was de weg versperd door een bruiloftsstoet die vrijwel stilstond. Na een drankje bij de oom bleek dat wij ook naar dat bruiloftsfeest zouden gaan. Net als de andere festiviteiten werd er veel gedanst en gespeecht. Het aanbieden van de cadeaus was bijzonder, o.a. een mooie kast en een matras werden in de optocht meegevoerd. Op een van de fotoᷰs zie je dansende vrouwen, gewapend met vleesmessen. Vrijwel alles is in de buiten, bij een temperatuur van 26-29 graden.
Nieuwjaarsavond was ook apart: na een diner bij de priester/buurman, in het donker in de openlucht met zoᷰn 20 mensen, trokken ze bijna allemaal naar binnen om nieuwjaarsgeschenken uit te wisselen. Alleen Francesca en ik - die hieraan niet mee zouden doen - bleven buiten achter. In het lange gesprek dat we voerden werd weer eens duidelijk dat de Keniaanse zusters bepaald niet wereldvreemd zijn; deze beseft maar al te goed hoe het is als een vooraanstaand persoon met zijn gezin het land moet uitvluchten en met niets in een vluchtelingenkamp terechtkomt of als een vrouw die in haar land verkracht is dat met niemand van haar familie kan delen omdat ze dan verstoten wordt.
Het werk op school komt uiterst traag op gang, ook al omdat er op het openbaar onderwijs gestaakt wordt. Dat betekent dat ook de leerlingen op St Judes maar mondjesmaat komen binnengedruppeld, terwijl dat maandag zou moeten gebeuren is nu nog geen kwart binnen. We zijn vandaag met de lessen begonnen, mijn vuurdoop zit er op. In een klasje van drie was het vooral een aftasten van de beginsituatie en die bleek nogal gevarieerd. Een van de drie bleek een weduwe van rond de dertig met twee kinderen; haar man was politieagent en is drie jaar geleden vermoord. Ze heeft zware conflicten met haar schoonfamilie die vond dat ze maar als tweede vrouw van een van haar zwagers verder moest leven. Omdat ze het weigerde moest ze met achterlating van alles naar haar ouders vluchten! Ze wordt nu gesponsord om straks voor haar gezin te kunnen zorgen.
Het is nu afwachten hoe snel de staking voorbij is en voor het overige de tien uren les op St Judes geven.
De samenstelling van de zustersgroep is flink gewijzigd: van de vijf van toen zijn alleen Zr Veronica (de schooldirectrice) en Zr Mary nog over. Rond Nieuwjaar was het een duiventil en het is nu nog niet duidelijk wie er definitief zullen zijn.
De dagen na mijn aankomst werden gevuld met diverse bezoeken, bijna steeds was er iets te vieren: een zilveren jubileum van een kloosterzuster, de hedenking van een overleden vader en de nieuwjaarsviering van het bisdom. De meeste contacten verliepen via de tijdelijk aanwezige Zr Francesca, die nu weer werkt met vluchtelingen in Nairobi. Zaterdag zouden we een oom van haar bezoeken. Toen we daar aankwamen was de weg versperd door een bruiloftsstoet die vrijwel stilstond. Na een drankje bij de oom bleek dat wij ook naar dat bruiloftsfeest zouden gaan. Net als de andere festiviteiten werd er veel gedanst en gespeecht. Het aanbieden van de cadeaus was bijzonder, o.a. een mooie kast en een matras werden in de optocht meegevoerd. Op een van de fotoᷰs zie je dansende vrouwen, gewapend met vleesmessen. Vrijwel alles is in de buiten, bij een temperatuur van 26-29 graden.
Nieuwjaarsavond was ook apart: na een diner bij de priester/buurman, in het donker in de openlucht met zoᷰn 20 mensen, trokken ze bijna allemaal naar binnen om nieuwjaarsgeschenken uit te wisselen. Alleen Francesca en ik - die hieraan niet mee zouden doen - bleven buiten achter. In het lange gesprek dat we voerden werd weer eens duidelijk dat de Keniaanse zusters bepaald niet wereldvreemd zijn; deze beseft maar al te goed hoe het is als een vooraanstaand persoon met zijn gezin het land moet uitvluchten en met niets in een vluchtelingenkamp terechtkomt of als een vrouw die in haar land verkracht is dat met niemand van haar familie kan delen omdat ze dan verstoten wordt.
Het werk op school komt uiterst traag op gang, ook al omdat er op het openbaar onderwijs gestaakt wordt. Dat betekent dat ook de leerlingen op St Judes maar mondjesmaat komen binnengedruppeld, terwijl dat maandag zou moeten gebeuren is nu nog geen kwart binnen. We zijn vandaag met de lessen begonnen, mijn vuurdoop zit er op. In een klasje van drie was het vooral een aftasten van de beginsituatie en die bleek nogal gevarieerd. Een van de drie bleek een weduwe van rond de dertig met twee kinderen; haar man was politieagent en is drie jaar geleden vermoord. Ze heeft zware conflicten met haar schoonfamilie die vond dat ze maar als tweede vrouw van een van haar zwagers verder moest leven. Omdat ze het weigerde moest ze met achterlating van alles naar haar ouders vluchten! Ze wordt nu gesponsord om straks voor haar gezin te kunnen zorgen.
Het is nu afwachten hoe snel de staking voorbij is en voor het overige de tien uren les op St Judes geven.
-
08 Januari 2015 - 16:13
Christien:
Hee die Laurens, Allereerst natuurlijk de beste wensen voor jou voor het komende jaar!!
Leuk dat we je op deze manier een beetje kunnen volgen.
Altijd fijn voor de thuisblijvers.
Ik ben het afgelopen jaar naar Santiago geweest met 2 vriendinnen, we hebben daar ruim 300 km gelopen en ook wij hadden zo'n site aangemaakt en als je achteraf ziet dat deze meer dan 10.000 keer bezocht was dat is grandioos, plus de reactie's natuurlijk.
Ik ga je volgen de komende maanden en hoop dat je veel voldoening zult vinden in hetgeen je daar gaat doen. en zult meemaken.
Groetjes Christien en haar mannen. -
08 Januari 2015 - 17:00
Doris Visser:
Dag Laurens,
Zojuist van Ernst gehoord over je reisblog. Leuk om te lezen dat het goed met je gaat.
Heel veel plezier nog, geniet ervan!
Groetjes,
Doris
-
09 Januari 2015 - 00:09
Johan En José:
Allereerst de beste wensen voor 2015!
Leuk te lezen, wat je allemaal ervaart.
We hopen dat de educatie snel verder op gang komt, en succes hiermee.
Johan heeft samen met Jennie, Sjaan en Jos ingemaakt vanavond!
Zien je volgende blog graag tegemoet. We volgen je.
Groetjes, Johan en José -
09 Januari 2015 - 09:08
Raymond Van Velthoven:
Beste Laurens,
Allereerst jij en je dierbaren een mooi 2015 toegewenst.
Ik wens je heel veel succes en plezier tijdens je verblijf en ik zal je avonturen graag blijven volgen.
Met vriendelijke groet,
Raymond van Velthoven
rector Newman -
13 Januari 2015 - 22:18
Henk Quinten:
Hallo Laurens,
Vlucht gecancelled en vervolgens een rechtstreekse vlucht naar Nairobi: elk nadeel hep zijn voordeel, toch? Mooi om in jouw eerste verslag te lezen hoezeer het leven hier anders is dan in Kenia én de prominente plaats van de nonnen in dat verslag. Men zegt wel eens dat je altijd terugkeert naar jouw eerste liefde: 55 jaar nadat jij de eerste stappen in de grote mensenwereld zette als misdienaar bij de nonnen in Liempde nu opnieuw bij de nonnen (wij als jouw jongere broers volgden destijds overigens keurig alle vier jouw voorbeeld!). Vanaf hier alleen maar respect voor jouw uitdaging én nobele streven om anderen deelgenoot te maken van jouw opgedane kennis en ervaring. Wie weet wie van ons opnieuw in de voetsporen van de grote broer wil/zal treden? Maak ons maar enthousiast met jouw reisverhalen! In ieder geval een succesvol vervolg gewenst en we zien uit naar het volgende verslag.
Groeten,
Henk en Rieky
PS Als de tuinzuster nog een kruiwagentje stalmest nodig heeft; we brengen het graag. Zuster Pulleke was er vroeger maar wat blij mee! -
01 Februari 2015 - 21:47
Monique Ligtenberg:
Hallo Laurens, na lang zoeken heb ik je eindelijk gevonden.
Wat een ervaringen met reizen en nu ook alweer lesgeven. Engels en wiskunde neem im aan.
Een volgende keer schrijf im meer. Veelsucces met alles en groenten van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
